Ik druk het pompje in en een dotje creme verschijnt op mijn handpalm. Ik doe m’n ogen dicht en breng m’n aandacht naar de adem. Ik voel hoe ik inadem, en hoe de lucht daarna weer naar buiten stroomt. Nog twee keer volg ik zo mijn in- en uitademing. Dan doe ik mijn ogen weer open, leg m’n linkervoet op m’n rechterbovenbeen en begin met smeren.

Mijn voeten beschouw ik als mijn visitekaartje haha! Als yogadocent sta (zit of lig) ik altijd met blote voeten voor cursisten. Ik vind het daarom belangrijk dat mijn voeten netjes en verzorgd zijn. Dus smeer ik al 20 (!) jaar elke dag na het douchen mijn voeten lekker in met verzorgende creme. Je begrijpt: een dagelijkse routine handeling die ik gedachteloos doe. Dacht ik. Tot ik in 2020 een MBSR mindfulnesstraining volgde. Na de eerste les was één van de opdrachten: ‘kies één (korte) routinehandeling om die dagelijks met aandacht te doen‘. Het werden mijn voeten… Toen merkte ik pas dat ik bij het smeren helemáál niet gedachteloos ben. Dat mijn hoofd dan al vol zit met bijvoorbeeld plannen voor de komende dag. En daardoor ook spanning in mijn lijf voel. En zo al gehaast aan de dag begin…

En dus smeer ik de laatste twee jaar mijn voeten aandachtig in, zoals hierboven omschreven. En begin ik nu minder gehaast en meer ontspannen aan de dag. Uiteraard dwaal ik nog best wel eens af, maar het verschil is: ik merk het afdwalen nu op en kan dan dus kiezen om mijn aandacht weer bewust terug naar de handeling van het voeten insmeren te brengen en zo weer te landen in het hier & nu  Dát heeft de MBSR mindfulnesstraining mij als yogadocent (onder andere) gebracht…

‘Hoe je mij begroet bij vergaderingen, vind ik niet leuk. Je kwetst me hiermee best’ dat was wat de collega (lang geleden) me te verstaan gaf. Het schaamrood steeg me naar mijn kaken. Ojee, ik met m’n flapuit-Amsterdamse-grote mond weer. Niets kwaads in de zin hebbend, begroette ik mijn collega vaak met ‘hé bolle!’, hem daarbij vaak vriendschappelijk op de schouder slaand. Maar zonder me te realiseren wat dat wellicht bij hem teweeg bracht. En nu bracht hij me dit fijntjes aan het verstand. Ik stamelde een oprecht excuus en hakkelde erachteraan dat ik dit uiteraard niet meer zou doen…

Het (bijna) afgelopen seizoen heb ik ter inspiratie van mijn lessen elke week een hoofdstuk gelezen uit het boek ‘Terug naar het hart – compassie in het dagelijks leven‘. De woorden ter inspiratie meegenomen in mijn lessen en ook elke week wat wijsheid uit dit boek gedeeld met cursisten.

Het laatste hoofdstuk handelde over o.a. communiceren met anderen. We worden geraakt door wat anderen zeggen en door wat ze doen in non-verbale communicatie. Soms komt dat hard binnen. Beide kanten op.

Een van de dingen die mij sinds bovengenoemd voorval hierbij helpt is dit ezelsbruggetje: THINK – elke letter staat voor een woord dat je kunt overwegen voordat je iets tegen iemand gaat zeggen:

T= is it TRUE
H= is it HELPFUL
I = is it INSPIRING
N = is it NECESSARY
K = is it KIND

Uiteraard flap ik er nog steeds wel eens wat uit, maar bij belangrijke gesprekken probeer ik dit soort kleine reminders wel mee te nemen. Misschien heb jij er ook wat aan?

“Ik heb er geen tijd voor, ik moet nog zoveel doen. Ik moet die ene man nog bellen om te overleggen, met die ander een afspraak inplannen en dat mailtje ligt al véél te lang op antwoord te wachten. En dan moet ik ook nog op tijd dat t-shirt wassen en die korte broek want die wil ik mee. En wanneer moet ik dan de boodschappen doen…” (meer…)

Soms lees je iets en dan denk je: “já precies!” Dat gebeurde mij toen ik de volgende zin las: “Gebruik je hoofd voor praktische zaken, niet om te bedenken wat je wilt.”

Het trof me omdat het me deed denken aan een beslissing die ik jaren geleden had gemaakt om ergens heen te verhuizen. Een keuze gebaseerd op lijstjes met rationele voors en tegens. En wat bleek die keuze FOUT! Eenmaal verhuisd, voelde ik me diep ongelukkig (zo erg zelfs dat ik de eerste twee weken huilend door het huis liep). Maarja, de keuze was zo weloverwogen gemaakt, die moest toch wel goed zijn? Nee dus, ‘t was helemaal fout, want het paste niet bij mij! Wat een harde leerschool was dat. Maar wel een hele duidelijke: de rationele gedachten wat vaker ‘stil’ laten worden en meer leren luisteren naar die zachte stem die van binnen fluistert. Daar ligt het antwoord. Soms kun je dat antwoord dan niet eens goed uitleggen aan een ander, maar het voelt goed en heel passend. En dat mag ook genoeg zijn!

Ik moedig je vooral aan (zoals ik ook mezelf blijf aanmoedigen) om wat vaker naar deze ‘stille stem’ te luisteren. Wat helpt is: ontspannen en even afstand nemen.